Değerli Dostlar; bu hafta sizlerle hayatın kendimizin yansıdığı gibi olduğu konusunu paylaşalım istedim.
Hayat dıştan içeri değil, içten dışarıya doğru yaşanıyor. Özündeki eşsizliği, duruluğu, iyiliği fark eden insan önce kendinin farkına, daha sonra da yaşadığı hayatın farkına varmaya başlıyor. Böylece çevresindekilerle daha iyi anlaşmaya ve soluduğu havayı bile paylaşmaya başlıyor. Kendini bilen insan, kendisini başkasının yerine koymayı da bilir. Anlaşmazlıkların sona erdiği nokta işte burasıdır. Çünkü hayat bir yansımadır.
Yaptığın iyilikler kadar iyilik görürsün, sevdiğin kadar sevilirsin. Nefret ettiklerin kadar nefret edilirsin. İnsanları güldürebildiğin kadar güler, ağlattığın kadar ağlarsın. Bu bir döngüdür. Kendine değer verdiğin kadar karşındakine değer verirsin. Karşındakine değer verdiğin kadar da değer görürsün.
Hayatta her şeyden ve herkesten kaçmamız mümkündür fakat kendimizden kaçmamız asla mümkün değildir.
Bu konuyu aşağıda paylaşacağımız hikâye çok güzel ifade etmektedir.
Zamanın birinde köyde yaşayan Derviş’in yanına bir adam gelir, köye yerleşmek istediğini söyler. Ancak merakından dervişe sorar:
“Buranın insanları nasıldır?”
Derviş aynı suali adama yöneltir:
“Geldiğin yerin insanları nasıldı?”
Adam cevap verir:
“Bencil, insanlıktan nasibini almamış, yalancı insanlardı der.”
Derviş adama cevap verir:
“Buranın da insanları aynen böyledir evlat. Beş para etmezler.”
Gel zaman git zaman bir adam daha gelir Derviş’in yanına:
“Ailemle birlikte buraya yerleşeyim istiyorum fakat merak ediyorum yapabilir miyiz diye. Buranın halkı nasıldır?”
Derviş aynı suali bu adama yöneltir:
“Geldiğin yerin insanları nasıldı?”
Adam cevap verir:
“Ne yalan söyleyeyim.” der adam. Hepsi öyle iyi, öyle yardımsever insanlarda ki aslında. Mecburiyetten taşınmak zorundayız.”
Derviş cevap verir:
“Buranın da insanları aynen böyledir evlat. Öyle iyi, öyle yardımseverler ki.”
Bu ibret verici hikâyeden de anladığımıza göre aslında iyilik ya da kötülüğü genelde bizler yansıtıyoruz.
Çevremizdeki insanlara bu duyguları aynı zamanda bizler veriyoruz.
Genelde insan olarak bizler hatayı kendimizde aramıyoruz. Bu konuyu kendi adımıza değerlendirirsek çok iyi olur.