Bazen şöyle durup izliyorum insanları ne yaptıklarını ne yapmaya çalıştıklarını.
Söylediklerine bakıyorum bazen de söylemek isteyip söyleyemediklerine.
Hâl ve hareketlerine bakıyorum yapmacık yanlarına birde tamamen doğal olanlara.
Dilinde hep yalan olanlarda çoğunlukta ,
Yalansız yalın olanlarda çok fazla.
Tam bir denge halimi bu insanların hâli yoksa karakter meselesi mi?
Kimi aceleci kimi miskin misali
Kimi durgun su gibi kimi coşmuş nehir gibi
Herkesin hayat telaşesi aynı gibi görünse de aslında birbirinden çok farklı herkesin telaşı
Gönül almayı kendine görev sayan da var gönül kırmayı marifet sayan da
Bir gülümsemeye tamah olanda var dünyaları önüne sersen gözü doymayan da İnsanlık namına nasibini almayan da var insan olmanın hakkını fazlasıyla verende
Kendisine yapılmasını istemediği şeyi başkasına asla yapmayanlar da var.
Aman banane başkasından diyenlerde ben açık sözlüyüm deyip ağzına gelini söyleyen de var.
Bin düşünüp bir söyleyen de
Yaşadığı çevreye itinayla özen gösterenler de var.
Çöp yığınları haline getirenler de Hiç sesini duymak istemediklerimiz de var sohbeti özlenenler de
Yüzlerini görmeyi istemediklerimiz de var
Yüzlerini görünce mutlu olduklarımızda
Yüzümüzü görünce mutlu olsun insanlar ve hep sohbeti özlenen olalım bizler.
Sevgiyle kalın sevgi yayın hoşçakalın
Fatma Şahin Sungur