Hep belkileri beklersek belki de o belki hiç gelmeyecek.
Belki düzelir diye katlandıklarımız
Belki insanlıktan nasibini alır diye hoş gördüklerimiz
Belki pişmanlık duyar diye affettiklerimiz Belki bir helallik alıp özür diler diye beklediklerimiz birçok hata yapıp ama bizim yine de belki artık yapmaz dediklerimiz.
Belki belki belki....sonu yok belkilerin.
Herkese belkileri bu kadar bol keseden dağıtırken neden kendimize gelince bazen hatta çoğu zaman acımasız oluyoruz? Kendimizden en ufacık mutluluğu bile bazen esirgerken, başkalarına neden hep belki şansı veriyoruz.
Hani o belkilerle birçok şans verdiklerimiz var ya aslında bu belkileri bile hak etmiyor; eden mi karakteri sağlam olan insana belki lafı gerekmez. Çünkü o veya onlar ne yapması ne yapmaması gerektiğini çok iyi bilirler.
Hataları olmuşsa bile bir defalıktır ikincisi asla olamaz. Zaten hata dediğin bir defaya mahsustur bir kerelik olan şey hatadır. Tekrarlan şeyler hata değil bile isteye yapılan şeylerdir.
Bir veya birden çok insana birçok belkiniz varsa kendinize de yapmış olduğunuz haksızlık çok büyük demektir. Bu zaman kadar düzelmeyen insan bundan sonrada düzelmez. Boşuna beklemeyin belkilerinizi çoğaltmayın. Hani bir söz var hepimizin bildiği: "yılan sadece derisini değiştirir, huyunu asla; yılan aynı yılandır. Aslında belkilerle şans verdiklerinizin değişmeyeceklerini siz de biliyorsunuzdur da ama yine de belki bir umut işte bekliyorsunuzdur.
Bir insanın dilinde yalan eksik olmuyorsa silin gitsin belki diye beklemeyin.
Bir insanın karakteri bozuksa silin gitsin karakter sonradan sonraya oluşabilecek bir şey değil.
Bir insan görgüsüz ise silin gitsin sonradan görmeyle düzelme olmuyor. Belki diye beklediklerinizle hayatı kaçırıyorsunuz. Hayatınızın kalitesini düşürüyorsunuz. Belki diye şans verdiklerinize şöyle durup uzaktan bir izleyin. Sizde göreceksiniz belkilerinizin boşa olduğunu.
Bırakın belkileri sizi üzmeyen kırmayan insanların kıymetini bilin.
Sevgiyle kalın sevgi yazın hoşçakalın
Fatma Şahin Sungur
