Değerli Dostlar; "Devlette devamlılık esastır." sözünden hareketle, kurumlar ve işletmelerde devamlılığın esas olduğunu paylaşmaya gayret edeceğim.
Bu konunun ilham kaynağı eski ögrencilerimden (şimdi esnaf olan) biri ile sohbet ederken; "-Hocam emekliliği hak ettiniz mi?" Diye sorunca aramızda geçen diyalog oldu.
"-Hocam henüz yaşınız genç, daha çalışabilirsiniz." Deyince, emeklilik için düşüncemi anlattım." Artık yolun sonu görünüyor" dedim.
Toplum olarak biz de aidiyet duygusu hem önemli hem de çok güçlüdür.
Çalıştığımız kurum ya da işletmeleri öyle benimseriz ki; " ben gidersem burası batar ya da çalıştıramazlar." Düşüncesi hakimdir bir çok insanımızda. Oysa, kurumlar ve işletmeler devam eder gider.
Şu olabilir; yeni gelen ya da sizin yerinize gelen belki sizin kadar o işi yapamayabilir.
Fakat kurum ve işletme çalışmaya devam eder. Belki de yeni gelen ya da yerinize gelen sizden daha iyi bir enerji gösterebilir.
Öğrencimin anısı bu hususu çok güzel taçlandırdı.
Okul yıllarından bahsediyor.
Amcamın işyeri var, okul dışında orada çalışıyorum.
Gel zaman git zaman çocukluk mu diyeyim, gençlik mi?
Amcama haber vermeden, bir bilet aldım. Düştüm yola. Pozantı'da otobüs mola verince amcama telefon açtım.
"- Amca ben gelmiyorum, şu an Pozantı'dayım. Kayseri'ye gidiyorum dedim."
Amcam telefonda;
"Sen bilirsin yeğenim, şimdi sen diyorsun ki ben gidersem amcam bu işyerini çalıstıramaz. Hiç öyle olmaz. Bir iki gün sıkıntı çekerim. Fakat çok daha iyi yaparım dedi."
"- Hocam, ne yapacağımı bilemedim. Geriye mi döneyim, yola devam mı edeyim?"
"Fakat bu bana hayatımın en önemli dersi oldu, dedi."
Kimse vazgeçilmez değildir, değerli dostlar.
"Devlette devamlılık esastır!"
